مجله فارس پلاس: ما «فدائیان روحانی» هستیم، تمام کارهای روحانی قانونیست، بروید دست روحانی و ظریف را ببوسید[۱]، ما تضمین روحانی هستیم[۲]، «تَکرار میکنم» (به ما و روحانی رأی بدهید) و...
شاید عجیب به نظر بیاید اما این جملات تنها بخشی از گفتهها و اظهارات روزانه چهرههای جریان چپ درباره دولت یازدهم و شخص رئیسجمهور روحانی است. گفتهها و تعاریفی که البته ظاهرا از صبح روز انتخابات دولت دوازدهم در سال ۹۶ منقضی شدند و به ناگاه مردم صدای متفاوتی را از اردوگاه اصلاحطلبان شنیدند.
حالا دیگر خبری از آن ماه عسل پر و سر و صدای اصلاحطلبان و دولت روحانی نیست. علی صوفی، از وزرای دولت اصلاحات، میگوید اکنون که روحانی انفعال دارد بهتر است کنارهگیری کند![۳] محمد هاشمی، دیگر فعال جناح چپ از این میگوید که روحانی در سیاستهای اقتصادی همان احمدینژاد است.[۴]
جهانبخش خانجانی، از اعضای حزب کارگزاران نیز در روزنامه آفتابیزد اینطور گفته است که حتی آدمهای بیسواد هم مشکلات این روزها را پیشبینی میکردند و دولت، محافظهکاری مطلق در پیش گرفته است. اصلاحطلبان حالا از این میگویند که حسامالدین آشنا یک «مجاهد شنبه» است که صرفا خود را به اردوگاه جبهه پیروز ملحق کرده، نوبخت اساسا اصولگرا بوده و واعظی هم با اصلاحطلبان مشکل دارد...
اما این تغییر یکشبه برای چیست؟! در شب انتخابات دولت دوازدهم چه اتفاقی افتاده که چپها به یکباره تندترین حرفها را علیه دولت روا میدارند و حتی پای «خلع روحانی از قدرت» را هم پیش کشیدهاند؟!
جالب است که اصلاحطلبان حتی از این میگویند که ما مسئول کارهای روحانی نیستیم و نسبت خویشی ما با او هم هرگز جدی نبوده است...
کارنامهای که چپها نمیخواهند به نام آنها ثبت شود
حقیقت این است که در شب انتخابات دولت دوازدهم هیچ اتفاقی رخ نداده بود. در واقع تمام این تلوّنها و رنگ به رنگ شدنها صرفاً یک دلیل دارد و آن اینکه چپها از اول هم قصد نداشتند با روحانی بمانند. مقولهای که بارها و بارها توسط برخی چهرهها هشدار داده شد اما چپها با بیاعتنایی مدعی بودند که ما و اعتدال یکی هستیم![۵]
آنها نه در چهار سال اول دولت روحانی مایل بودند تحلیل مهم «احتمال عبور چپها از روحانی» به گوش مردم برسد و نه حالا میخواهند نسبت به گذشته مشترک خود با دولت یازدهم و مسئولیتشان در قبال وضع موجود، پاسخگو باشند.
اما چرا چپها روحانی را برای همیشه نمیخواستند و از اول قصد عبور از او را داشتند؟! پاسخ روشن است. اصلاحطلبان برای همداستانی و همراهی، ملاکهای خاصی دارند که از جمله آنها میتوان به هزینهدادن در راه اصلاحات، عرض اندام در مقابل محکمات نظام و تعظیم در مقابل راهبردهای گروهی ستاد جریان چپ اشاره کرد. ۳ خصوصیتی که البته هیچیک در رئیسجمهور روحانی به معنای تام و تمام آن وجود ندارد.
روحانی طی 5 سال ریاستجمهوری خود اگرچه حتی از برخی خطوط قرمز نظام در مذاکرات هستهای نیز عبور کرد و یا در مقاطعی کنایههایی را علیه سپاه پاسداران مطرح کرد، اما این رخدادها از نظر ستادیهای اصلاحطلب نمره قبولی نداشته است. چون آنها خواستار تندتر و همیشگی بودن این رفتارها هستند.
البته پروژه «عبور از روحانی» دلایل دیگری هم دارد. کارنامه ضعیف دولت یازدهم و کمکاری کابینه دلیلی است که نمیگذارد چپها به همسرنوشتی با رئیسجمهور بیاندیشند. آنها نمیخواهند با این کارنامه ضعیف وارد انتخابات مجلس در سال ۹۸ و انتخابات دولت سیزدهم در سال ۱۴۰۰ شوند.
اما تکلیف آن ماهعسل بهیاد ماندنی چپها با روحانی و روزهایی که میگفتند ما فدائیان دولتیم چه میشود؟! آیا مردم به همین سادگی و با چند گفته تند رسانهای حاضرند تحفه اصلاحطلبان و مشکلات اقتصادی امروز را فراموش کنند و چپها را منزّه از هر مسئولیتی بدانند؟
این سوالی است که اصلاحطلبان نیز نگران پاسخ آن هستند. آنها تصور میکنند با بیان حرفهایی هرچه تندتر علیه دولت، میتوانند منکر هرگونه گذشته مشترکی با روحانی باشند.
چپها به تازگی از این میگویند که حتی «برجام» هم تصمیم رهبری نظام بوده است!
***
۱_http://fna.ir/a1hzoo
۲_https://www.isna.ir/news/96021206977/
۳_http://etemaadonline.ir/content/189841
۴_http://www.jahannews.com/news/628185
۵_http://tn.ai/97822